سرعت ضربان قلب در نتیجه فعالیت بدنی ، تهدیدات ایمنی و واکنشهای عاطفی متفاوت است. ضربان قلب وقتی فرد در آرامش است به ضربان قلب در حال استراحت اشاره دارد.

در حالی که ضربان قلب طبیعی تضمین نمی کند که فرد عاری از مشکلات سلامتی باشد ، اما یک معیار مفید برای شناسایی طیف وسیعی از مشکلات سلامتی است.

ضربان قلب چیست؟

ضربان قلب تعداد دفعات تپش قلب در یک دقیقه است. قلب یک ارگان عضلانی در مرکز قفسه سینه است. هنگام ضربان قلب، قلب خون حاوی اکسیژن و مواد مغذی را در اطراف بدن پمپ می کند و مواد زائد و اضافی را از اندام پس می گیرد.

یک قلب سالم برای هر کاری که بدن انجام می دهد ، مقدار کافی خون را تأمین می کند. به عنوان مثال ، هنگام ترس و شوکه شدن به‌طور خودکار در بدن‌تان آدرِنالین ترشح خواهد شد. آدرنالین، هورمونی است که باعث افزایش ضربان قلب می‌شود. در نتیجه، به اکسیژن و انرژی بیشتری نیاز پیدا می‌کند تا توانایی مقابله با خطرات احتمالی را پیدا کند.

نبض اغلب با ضربان قلب اشتباه گرفته می شود. نبض، انقباض و انبساط رگ‌های خونی در پاسخ به پمپاژ خون در قلب می باشد. ضربان نبض دقیقاً برابر ضربان قلب است ، زیرا انقباضات قلب باعث افزایش فشار خون در رگها می شود که منجر به نبض می شود.

بنابراین ، گرفتن نبض اندازه گیری مستقیم ضربان قلب است.

ضربان قلب یکی از "علائم حیاتی" یا شاخصهای مهم سلامتی در بدن انسان است

ضربان قلب در حالت عادی :

تشخیص اینکه ضربان قلب شما در محدوده طبیعی قرار دارد مهم است. اگر بیماری یا آسیب قلب را ضعیف کند ، اعضای بدن خون کافی را برای عملکرد طبیعی دریافت نمی کنند.

ضربان قلب به تدریج در طی دوران کودکی به سمت نوجوانی و بزرگسالی کندتر می شود و ضربان قلب در حالت عادی برای افراد بالای 10 سال ، بین 60 تا 100 ضربان در دقیقه است.

ضربان قلب در حالت عادی ورزشکاران حرفه ای ممکن است کمتر از 60 بار در دقیقه و گاهی اوقات به 40 دور در دقیقه برسد.

در زیر یک جدول از ضربان قلب طبیعی در سنین مختلف آمده است:

ضربان قلب در حال استراحت می تواند در این محدوده طبیعی متفاوت باشد. این امر در پاسخ به تغییرات مختلفی از جمله ورزش ، دمای بدن ، محرک های عاطفی و وضعیت بدن متغییر باشد.

راههای تشخیص سندروم دست بیگانه:

پزشک ممکن است با مشاهده و ارزیابی ، سندرم دست بیگانه را تشخیص دهد. تشخیص سندرم دست بیگانه پیچیده است زیرا این یک اختلال عصبی است که فاقد یک مولفه روانپزشکی است. این امر تشخیص را دشوارتر می کند زیرا مسائل رفتاری از سندرم دست بیگانه رایج است. علائم گاهی اوقات می تواند به یک اختلال روانپزشکی نسبت داده شود ، که ممکن است برای فرد مبتلا ناامید کننده باشد.

درمان سندروم دست بیگانه :

هیچ درمانی برای سندرم دست بیگانه وجود ندارد. روش های درمانی و گزینه های دارویی برای سندرم دست بیگانه فاقد پیشرفت است ، اما دانشمندان در حال کار بر روی درمان ها برای کاهش علائم هستند. افرادی که مبتلا به سندرم دست بیگانه پس از بیماری مغزی یا سکته مغزی هستند ممکن است بعد از مدتی بهبود پیدا کنند. با این حال ، بهبودی برای افرادی که دارای بیماریهای عصبی هستند کمتر موفقیت آمیز است.

این بیماری ممکن است با استفاده از روشهای کنترل عضلانی مانند سم بوتولینوم (بوتاکس) و داروهای مسدود کننده عصبی عضلانی درمان یا مدیریت شود. بنزودیازپین ها در برخی موارد موفقیت آمیز بوده است ، اما به نظر می رسد تکنیک های رفتاری سودمندتر هستند.

جعبه آینه درمانی ، تکنیک های شناخت درمانی و یادگیری روش های رفتاری می تواند به مدیریت علائم کمک کند. گاهی اوقات فرد سعی می کند با نگه داشتن دست در زیر پاهای خود یا نشستن بر روی آن ، دست بیگانه خود را مهار کند.

هیچ درمانی برای سندرم دست بیگانه وجود ندارد

چند واقعیت سریع:

در اینجا چند واقعیت در مورد سندرم دست بیگانه وجود دارد:

اولین بار در سال 1909 کشف شد.

سندرم دست بیگانه معمولاً بر روی دست چپ اثر می گذارد.

یکی از شخصیت های فیلم استنلی کوبریک در سال 1964 دکتر استرنجلوودارای سندرم دست بیگانه است. به همین دلیل ، برخی از افراد به سندرم دست بیگانه به عنوان سندرم دکتر استرنجلاو مراجعه می کنند.

چند مورد گزارش شده است که دست بیگانه سعی خواهد کرد به فرد آسیب برساند.

بعضی افراد دست بیگانه خود را نامگذاری می کنند.

بهبود فریبا که در سریال پایتخت 6 از آفریقا بازگشت دچار بیماری دست بی قرار شده است. اما نشانه های دست بی‌قرار با ویژگی‌های بهبود متفاوت است چرا که آنچه مدنظر نویسندگان پایتخت 6 بوده بیماری دیگری به نام دست بیگانه است. بهبود بر حرکت یکی از دست‌هایش کنترل ارادی نداشت و دچار سندرم دست بیگانه یا Alien hand syndrome AHS شده بود.

سندرم دست بی قرار چیست؟

در سندرم دست بیقرار یا پای بی‌قرار ما بیشتر سوزش و نیاز به حرکت دادن و سوزن سوزن شدن دست یا پا را داریم. در این حالت حرکت دادن اندام‌ها باعث تسکین، می‌شود. عللی که برای سندرم دست‌بی‌قرار و پای بی‌قرار ذکر می‌شوند: مصرف الکل ، کم خونی ناشی از فقر آهن ، نارسایی کلیوی ، دیابت ، اختلال عصبی محیطی ، بیماری پارکینسون، استفاده از برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد روان‌پریشی، داروهای ضد آلرژی، و داروهای ضد التهاب ، بارداری، به ویژه در سه ماه آخر بارداری است.

سندرم دست بیگانه یک بیماری عصبی نادر است که باعث می شود یک دست به اراده آزاد خود عمل کند

سندروم دست بیگانه چیست؟

در سندرم دست بیگانه ، دست تحت کنترل ذهن نیست و انگار ذهن خود را دارد. دست آسیب دیده در طی حمله ها با صاحب خود احساس بیگانه می کند و به نظر می رسد برای انجام وظایف غیر عمدی به عمد حرکت می کند.

سندرم دست بیگانه در حالی که می تواند کودکان را نیز مبتلا کند ، معمولاً در بزرگسالان رخ می دهد.

علت بروز سندرم دست بیگانه :

سندرم دست بیگانه توسط عوامل مختلفی ایجاد می شود. برخی از افراد بعد از سکته مغزی ، تروما یا تومور دچار سندرم سندرم دست بیگانه می شوند. بعضی اوقات با سرطان ، بیماریهای عصبی و آنوریسم مغز نیز همراه است.

سندرم دست بیگانه با جراحی های مغز که دو نیمکره مغز را از هم جدا می کند نیز مرتبط است. این ممکن است یک برش در طول کالوس کالوسوم باشد.کالوس کالوسوم نیمکره های مغز را تقسیم می کند و امکان برقراری ارتباط بین دو طرف را فراهم می آورد. جراحی هایی برای معالجه صرع گاهی اوقات از این طریق بر مغز تأثیر می گذارد.

علایم سندرم دست بیگانه :

بارزترین علامت سندرم دست بیگانه عدم توانایی در کنترل دست به صورت مستقل است. دست آسیب دیده ممکن است غیر ارادی حرکت کند و وظایف و اقدامات هدفمند را انجام دهد. گفته می شود دست بدون کنترل شناختی یا آگاهی حرکت می کند. گویا توسط شخص دیگری کنترل می شود یا ذهن خود را دارد.

این دست ممکن است گاهی اوقات به طور مکرر یا اجباری صورت شما را لمس کند ، پیراهن را لمس کرده یا یک شیء را انتخاب کند. این دست ممکن است دست به اقدامات مخالف خود نیز بزند مانند بستن یک کشو که دست دیگر باز کرده یا باز کردن دکمه های پیراهنی که با دست دیگر بسته اید. دست بیگانه عدم همکاری می کند و ممکن است اقدامات نادرست انجام دهد و یا موفق به انجام دستورات مغز نباشد.

افراد مبتلا به سندرم دست بیگانه ممکن است احساس کنند که دست یک اندام خارجی است یا به آنها تعلق ندارد. با این حال ، آنها مالکیت اندام را انکار نمی کنند ، که می تواند در سایر اختلالات رخ دهد.

علائمی که ممکن است مشکلی ایجاد شود:

گره های لنفاوی متورم ممکن است نشانه ای از سرطان طحال باشد.

سرطان طحال اغلب به ویژه به دلیل لنفوم و لنفوم غیر هوچکین است ، بنابراین آگاهی از علائم این بیماری بسیار مفید است.

علائم شامل:

گره های لنفاوی متورم اما معمولاً دردناک در زیر بغل ، کشاله ران و طرفین گردن نیست

احساس خستگی

لرزهای متناوب و تب

کبودی سریع

عفونت های مکرر

تورم و گاه درد در شکم

اشتهای کم

احساس سیری بعد از خوردن غذای بسیار کم

کاهش وزن بدون دلیل

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید:

افراد دارای هر یک از علائم ذکر شده در بالا ، در صورت لزوم باید به پزشک مراجعه کنند.

به خاطر داشته باشید که مواردی غیر از سرطان نیز باعث این علائم می شود. به عنوان مثال ، یک عفونت می تواند منجر به تورم غدد لنفاوی شود.

از آنجا که آزمایش غربالگری سرطان طحال وجود ندارد و بیماری بدون علائم ممکن است ایجاد شود ، همیشه عاقلانه است که پزشک علائم مربوط به آن را بررسی کند.

راههای تشخیص سرطان طحال :

پزشکان از ابزارهای مختلفی برای تشخیص سرطان طحال استفاده می کنند. مستقیم ترین و قطعی ترین روش ، برداشتن و آزمایش نمونه ای از بافت طحال است. این همچنین تهاجمی ترین روش است و پزشکان ابتدا ترجیح می دهند از روش های دیگر استفاده کنند.

گزینه های دیگر شامل:

گرفتن تاریخچه پزشکی

توموگرافی

درخواست آرمایش خون

تنظیم آنالیز مغز استخوان

پزشکان به دنبال سرنخ هایی برای کمک به آنها در تشخیص و احتمالاً درمان سرطان طحال در هنگام صحبت با فرد در مورد:

سابقه هپاتیت مزمن C یا B

تاریخچه بیماریهای خود ایمنی

استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی

شیمی درمانی ممکن است برای درمان سرطان طحال استفاده شود

راههای درمان سرطان طحال:

شیمی درمانی ممکن است برای درمان سرطان طحال استفاده شود.

درمانهای متداول سرطان طحال شامل موارد زیر است:

جراحی به نام اسپلنکتومی که بخشی یا کل طحال را خارج می کنند.

پرتو درمانی

شیمی درمانی

از نظر تاریخی ، اسپلنکتومی اغلب اولین درمانی بود که مورد استفاده قرار می گرفت و مطالعات نشان داده است که بیشتر افرادی که این عمل جراحی را انجام داده اند به مدت 5 سال به درمان بیشتری احتیاج ندارند.

با این حال ، درمان با آنتی بادی ساخته شده توسط انسان به نام ریتوکسیماب نشان داده شده است که تقریباً به اندازه عمل جراحی در کاهش علائم در افراد مبتلا به سرطان طحال مؤثر است. همچنین ، استفاده از آن راحت تر از جراحی است.

افراد بدون علائم لزوماً نیاز به معالجه درمانی ندارند ، اما از آنها خواسته می شود هر 6 ماه یکبار برای آزمایش خون و ارزیابی پزشک خود مراجعه کنند.

جلوگیری از سرطان طحال :

پزشکان عفونتهای مزمن هپاتیت C را به سرطان طحال و سایر اشکال لنفوم غیر هوچکین مرتبط کرده اند. بنابراین ، اقدام برای جلوگیری از هپاتیت C می تواند به افراد در کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.

هپاتیت C در خون انجام می شود ، بنابراین ضروری است:

هنگام تاتو یا سوراخ کردن احتیاط کنید و مطمئن باشید که تجهیزات ضدعفونی شده اند.

در صورت داشتن رابطه جنسی با شخصی که آزمایش هپاتیت C و سایر بیماریهای مقاربتی نشده است ، از کاندوم استفاده کنید .

روشهای ایمنی را برای استفاده و دفع سوزنها را در یک مرکز بهداشتی و درمانی استفاده کنید.

هرگز سوزن را به اشتراک نگذارید.

عفونت با HIV و HTLV-1 همچنین ممکن است خطر ابتلا به لنفوم غیر هوچکین و سرطان طحال را افزایش دهد. پیروی از دستورالعمل های جنسی ایمن و اقدامات پیشگیرانه ای که علیه هپاتیت C استفاده می شود ، می تواند در برابر حمل این ویروس ها موثر باشد

خوردن غذاهای پرچرب و در نتیجه افزایش وزن بیش از حد ، هر دو با خطر بیشتر ابتلا به لنفوم غیر هوچکین مرتبط هستند.

اتخاذ یک رژیم غذایی سالم ، کم چرب و حفظ وزن مناسب از اقدامات مثبت مراقبت از خود می باشد که می تواند خطر ابتلا به بیماریهای جدی و مزمن دیگر را نیز کاهش دهد.

طحال در زیر قفسه دنده در سمت چپ بدن قرار دارد. این بخشی از سیستم لنفاوی است و در کمک به بدن در مقابله با بیماری نقش دارد. این نقش بدان معنی است که می تواند بخشی از سیستم ایمنی نیز محسوب شود.

طحال عملکردهای زیر را برای بدن انجام می دهد:

• تصفیه خون

• از بین بردن سلول های خونی قدیمی ، غیر طبیعی یا آسیب دیده

• ذخیره سلولهای خونی

• مبارزه با عفونت ها

• ارسال خون به کبد

زندگی بدون طحال نیز ممکن است ، اگرچه ارگان بسیار مهمی است.

پزشکان ممکن است طحال را به دلیل آسیب یا بیماری ، از جمله سرطان خارج کنند. هنگامی که این اتفاق می افتد ، زندگی فرد به طور اساسی تغییر نمی کند ، اما ممکن است مستعد ابتلا به عفونت شوند و احتیاط لازم را انجام دهند.

طحال ارگانی است که خون را فیلتر و ذخیره می کند

چه عواملی باعث ایجاد سرطان طحال می شود؟

سرطانی که برای اولین بار در طحال شروع می شود یک اتفاق نادر است.

محققان معتقدند که این بیماری در کمتر از 2 درصد کل لنفوم ها و 1 درصد از کل لنفوم های غیر هوچکین اتفاق می افتد. نوعی از سرطان که در طحال ایجاد می شود ، لنفوم ناحیه طحال حاشیه طحال یا SMZL نامیده می شود که نوعی لنفوم غیر هوچکین محسوب می شود.

از آنجا که بیشتر سرطانهای موثر بر طحال سرطانهایی هستند که از مکانی دیگر پخش می شوند ، درک علل ابتلا به سرطان طحال به معنای جستجو در مواردی است که باعث این بیماری های دیگر می شود.

بیشتر سرطانهایی که در طحال شروع می شوند نوعی لنفوم یا لوسمی هستند. با توجه به عمل لنفوم اکثر اوقات ، علت خاص لنفوم یافت نمی شود.

با این وجود محققان فاکتورهایی را شناسایی کرده اند که ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد ، از جمله:

- افزایش سن

- مرد بودن

- تضعیف سیستم ایمنی بدن توسط بیماری هایی مثل ایدز، مصرف داروهای پیوند عضو

- داشتن خویشاوند مبتلا به سرطان

- سابقه ابتلا به بیماری های خونی

- قرار گرفتن در معرض اشعه

مطالعات متعددی ارتباط بین عفونت مزمن با ویروس هپاتیت C و خطر ابتلا به یک نوع خاص از سرطان موسوم به لنفوم غیرهوچکین سلولی B را مشخص کرده اند که می تواند منجر به سرطان طحال شود.

علائم سرطان طحال چیست؟

افراد مبتلا به سرطان طحال ممکن است در برخی موارد علائم مختلفی داشته باشند یا اصلاً هیچ کدام از آنها بروز نکند. تقریبا 25 درصد از مبتلایان به سرطان طحال علائم نشان نمی دهند.

شایع ترین علائم سرطان طحال:

طحال بزرگ شده ، که ممکن است دو برابر بزرگتر از حد نرمال باشد

درد در شکم ، معمولاً در گوشه فوقانی سمت چپ

ضعف

کاهش وزن غیر قابل توضیح

خستگی

تب

عرق شبانه

سطح بالای لنفوسیت ها در خون وجود دارد

با این حال ، به یاد داشته باشید که طحال بزرگ شده لزوماً به معنای ابتلا به سرطان طحال نیست.

آنوسمی، که اساساً به معنای از بین رفتن حس بویایی است ، علامتی است که تعدادی از بیماران مبتلا به کرونا ویروس دارند. این ممکن است با از بین رفتن حس چشایی و از بین رفتن اشتها مرتبط باشد ، ما مطمئن نیستیم، اما این به وضوح چیزی است که باید مراقب آن باشیم. گاهی اوقات این علائم ،علائم اصلی نیستند.

در حالی که تب ، سرفه و تنگی نفس علائم اصلی Covid-19 است ، با بررسی های اخیر از موارد خفیف تر در کره جنوبی مشخص شد که در 30٪ بیماران عمده ترین علامت بروز از بین رفتن بویایی است. در آلمان ، بیش از دو در سه مورد تأیید شده دچار آنوسمی شدند.

به کسانی که علائم نگران کننده دارند (که ممکن است کروناویروس باشد یا نباشد) به آنها توصیه می شود که در خانه بمانند و علائم خود را تحت نظر بگیرند و از مراجعه بی مورد به بیمارستانها و کلینیک ها خودداری کنند.

آیا آزمایشی برای تست حس بویایی و چشایی در خانه وجود دارد؟

تست حس بویایی و چشایی کرونا

"تست آب‌نبات ژله‌ای"

استیون مونگر ، مدیر مرکز بویایی و چشایی در دانشگاه فلوریدا گفت: "شما یک آب‌نبات ژله‌ای را با یک دست بگیرید و با دست دیگر بینی خود را محکم بگیرید، آب‌نبات را داخل دهان بگذارید و آن را بجوید. حالا بگویید این یک آب‌نبات ژله‌ای با چه طعمی است. اگر طعم ژله‌ به علاوه شیرینی آب‌نبات را بدست آورید می دانید که حس چشایی دارید.

سپس ، در حالی که هنوز در حال جویدن آب‌نبات ژله‌ای هستید ، ناگهان بینی خود را رها کنید. اگر حس بویایی دارید ، ناگهان همه بوها را دریافت خواهید کرد. بنابراین اگر بتوانید از شیرینی و ترشی به طعم کامل بروید و بدانید که طعم آن چیست ، بنابراین حس بوی شما احتمالاً خوب است.

اما اگر آب‌نبات ژله‌ای در دسترس نداشته باشید چه کنید؟ شما می توانید از غذاهای دیگری نیز استفاده کنید.

اگر شما می توانید ماده خاص دیگری را که باعث تحریک اعصاب دیگر نشود ، تشخیص دهید حس بویایی شما خوب است (مانند تشخیص بوی قهوه یا بوی پوست پرتقال)

اما شما باید مراقب باشید ، زیرا همیشه شما از حس بویایی استفاده نمی کنید ، به عنوان مثال ، آمونیاک یا محلول های تمیز کننده ، آنها عصب سه قلو را تحریک می کنند و بنابراین مردم فکر خواهند کرد من می توانم بوی آنها را تشخیص بدهم اما نه ، این درست نیست. آنها در واقع بو نمی دهند ، آنها از عصب سه قلو استفاده می کنند.

افرادی که دچار مشکلات بویایی یا چشایی شدند تصور کنند که شاید به بیماری کرونا مبتلا شده‌اند

اگر فکر می کنید حس بویایی خود را از دست داده اید (و دلیل پزشکی دیگری برای آن ندارید) ، متخصصان می گویند که این علامت را جدی بگیرید. در این مرحله با اطمینان می توان آن را در همان مقوله مثلاً تب قرار دهیم، بدیهی است که علل مختلفی می تواند باعث ایجاد تب شود. اما اگر حس بویایی خود را سریع از دست دادید می توانید با پزشک خود تماس بگیرید تا در مورد اقدامات عملی که باید انجام دهید صحبت کنید.

توصیه می‌کنیم افرادی که طی هفته‌های گذشته دچار مشکلات بویایی یا چشایی شدند این تصور را داشته باشند که شاید به بیماری کرونا مبتلا شده‌اند و بهتر است دستورات مربوط به بهداشت فردی را رعایت کنند تا این بیماری را به دیگران منتقل نکنند و در واقع باید خود را ایزوله کنند.

توصیه ما این است كه شما باید حدود 14 روز خودتان را جدا كنید و قرنطینه كنید و ویروس کرونا را در افراد دیگر پخش نکنید. اگر مجبور هستید بیرون بروید ، یک ماسک بزنید تا ویروس را به دیگران منتقل نکنید.

اگر از بین رفتن حس بویایی و چشایی را تجربه می کنید ، مواظب باشید زیرا خطرات زیادی وجود دارد از جمله عدم تشخیص نشت گاز یا شیر فاسد یا غذای مسموم.

از بین رفتن حس بویایی می تواند در ادامه بیماری و به همراه سایر علائم شایع تر بروز کند.

عوارض جانبی هیدروکسی کلروکین :

قرص خوراکی هیدروکسی کلروکین باعث خواب آلودگی نمی شود اما می تواند عوارض جانبی دیگری ایجاد کند.

عوارض جانبی شایع تر:

عوارض جانبی رایج دیگری که با هیدروکسی کلروکین ایجاد می شود عبارتند از:

- سردرد

- سرگیجه

- اسهال

- درد معده

- استفراغ

عوارض خفیف ممکن است در طی چند روز یا چند هفته از بین بروند. اگر شدیدتر است یا از بین نرفتید ، با پزشک خود صحبت کنید.

عوارض جانبی جدی :

در صورت بروز عوارض جانبی جدی ، فوراً با پزشک تماس بگیرید. اگر علائم شما تهدید کننده زندگی است با اورژانس تماس بگیرید. عوارض جانبی جدی و علائم آنها می تواند شامل موارد زیر شود:

- تاری دید یا تغییر در دید ، که ممکن است در بعضی موارد دائمی باشد.

- بیماری های قلبی ، از جمله نارسایی قلبی و مشکلات مربوط به ریتم قلب شما. برخی موارد کشنده بوده است.

- زنگ در گوش شما یا کم شنوایی

- آنژیوادم (تورم سریع پوست شما)

- کهیر

- برونکواسپاسم خفیف یا شدید

- گلو درد

- هیپوگلیسمی شدید

- خونریزی یا کبودی غیرمعمول

- رنگ پوست آبی و سیاه

- ضعف عضلانی

- ریزش مو یا تغییر در رنگ مو

- تغییر خلق و خوی غیر طبیعی

- تأثیرات بهداشت روانی ، از جمله افکار خودکشی

سلب مسئولیت: هدف ما این است که اطلاعات مناسب و فعلی را در اختیار شما قرار دهیم. با این حال ، از آنجا که داروها به طور متفاوتی بر هر شخص تأثیر می گذارند ، نمی توانیم تضمین کنیم که این اطلاعات شامل تمام عوارض جانبی احتمالی باشد. این اطلاعات جایگزینی برای مشاوره پزشکی نیست. همیشه در مورد عوارض جانبی احتمالی با یک پزشک مشورت کنید.

هیدروکسی کلروکین ممکن است با سایر داروها در تداخل باشد :

قرص خوراکی هیدروکسی کلروکین می تواند با سایر داروها ، ویتامین ها یا گیاهانی که ممکن است مصرف کنید تداخل داشته باشد. تداخل زمانی است که یک ماده نحوه عملکرد یک دارو را تغییر می دهد. این می تواند مضر باشد یا مانع از کارآیی دارو شود.

برای جلوگیری از تعامل داروها ، پزشک باید تمام داروهای شما را با دقت مدیریت کند. حتماً در مورد تمام داروها ، ویتامین ها یا گیاهانی که مصرف می کنید به پزشک خود بگویید. برای اطلاع از اینکه چگونه این دارو ممکن است با چیز دیگری که شما مصرف می کنید ارتباط برقرار کند ، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

مصرف هیدروکسی کلروکین باید در دوران بارداری اجتناب شود

هشدارها برای سایر گروه ها :

برای زنان باردار: این دارو باید در دوران بارداری اجتناب شود. برخی مطالعات نشان می دهد که این دارو می تواند از طریق جریان خون مادر به کودک منتقل شود.

اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید با پزشک خود مشورت کنید. این دارو فقط باید در دوران بارداری مورد استفاده قرار گیرد که منافع بالقوه خطر احتمالی را توجیه کند.

اگر هنگام مصرف این دارو باردار شدید ، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

برای زنان شیرده : مقادیر کمی از این دارو از شیر مادر عبور می کند ، اما مشخص نیست که این ممکن است چه تاثیری در کودک داشته باشد. شما و پزشکتان باید تصمیم بگیرید که آیا این دارو را مصرف کنید یا نه.

برای سالمندان: این دارو توسط کلیه های شما فرآوری می شود. افراد مسن با کاهش عملکرد کلیه ممکن است نتوانند این دارو را به خوبی پردازش کنند ، این می تواند خطر عوارض جانبی از جمله آسیب دید را افزایش دهد. افراد مسن ممکن است در هنگام مصرف این دارو به معاینات چشم مکرر نیاز داشته باشد تا بتواند علائم آسیب دید را کنترل کند.

برای کودکان: این دارو برای کودکان خطرناک است. بلع تصادفی حتی فقط چند قرص می تواند منجر به مرگ در یک کودک شود. این دارو را در یک بطری و دور از دسترس کودکان نگه دارید. کودکان نباید مدت طولانی از این دارو استفاده کنند. کودکانی که به مدت طولانی از این دارو استفاده می کنند ممکن است آسیب دائمی در بینایی و سایر عوارض جانبی داشته باشند.

نکات برجسته برای هیدروکسی کلروکین

قرص خوراکی هیدروکسی کلروکین به عنوان یک داروی عمومی در دسترس است.

هیدروکسی کلروکین فقط به عنوان قرصی که از طریق دهان مصرف می کنید وجود دارد.

هیدروکسی کلروکین برای درمان مالاریا ، لوپوس اریتماتوز و آرتریت روماتوئید استفاده می شود.

هشدارهای مهم :

هشدار خطر کودک: بلع تصادفی فقط چند قرص در بعضی از کودکان کشنده بوده است. این دارو را در یک بطری و دور از دسترس کودکان نگه دارید.

هشدار وضعیت وخیم پوست: در صورت وجود شرایط پوستی مانند پسوریازیس یا پورفیری ، به پزشک خود بگویید . این دارو ممکن است این شرایط را بدتر کند.

آسیب دیدگی چشم: این دارو می تواند به چشم شما آسیب برساند و منجر به مشکلات بینایی می شود که می تواند دائمی باشد. در صورت استفاده از دارو در مقادیر زیاد ، این آسیب بیشتر است.

آسیب قلبی: این دارو می تواند باعث بیماری قلبی شود. اگرچه غیر معمول است ،اما برخی موارد کشنده بوده است.

این دارو می تواند باعث بیماری قلبی شود

هیدروکسی کلروکین چیست؟

هیدروکسی کلروکین یک داروی بدون نسخه است. این یک قرص خوراکی است.

از هیدروکسی کلروکین ممکن است به عنوان بخشی از درمان ترکیبی استفاده شود. این بدان معناست که ممکن است لازم باشد که آن را با داروهای دیگر مصرف کنید.

چرا از هیدروکسی کلروکین استفاده می شود :

هیدروکسی کلروکین برای درمان لوپوس اریتماتوز و آرتریت روماتوئید استفاده می شود. همچنین برای پیشگیری و درمان مالاریا از آن استفاده می شود.

هیدروکسی کلروکین چگونه کار می کند :

هیدروکسی کلروکین یک داروی ضد مالاریا است. با کشتن انگل های عامل بیماری ، مالاریا را درمان می کند.

کاملاً درک نشده است که چگونه این دارو برای درمان لوپوس اریتماتوز یا آرتریت روماتوئید کار می کند. با این حال ، اعتقاد بر این است که این دارو بر عملکرد سیستم ایمنی بدن شما تأثیر می گذارد ، که ممکن است مفید برای لوپوس اریتماتوز و آرتریت روماتوئید باشد.

هیدروکسی کلروکین یک داروی ضد مالاریا است

در آزمایش‌هایی که بر روی حیوانات انجام شده‌است، داروی آویگان علیه ارتومیکسوویریده، ویروس نیل غربی، تب زرد، تب برفکی، فلاوی‌ویروس، آرناویروس، آلفاویروس مؤثر است. این دارو علیه انتروویروس‌ها و تب دره ریفت هم فعال است، اما تأثیر محدودی بر روی ویروس زیکا دارد و اثر آن کمتر از داروهایی نظیر MK-608 است. این دارو اثر محدودی بر هاری دارد و به‌طور آزمایشی بر روی برخی افراد مبتلا به این ویروس استفاده شده‌است.

در فوریهٔ ۲۰۲۰، فاویپیراویر در کشور چین برای درمان بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ مورد مطالعه قرار گرفت. در ۱۷ مارس ۲۰۲۰ مقامات چینی مدعی شدند که این دارو در درمان بیماری COVID-19 در ووهان و شنژن مؤثر بوده‌است.

فاویپیراویر کشف شده توسط Toyama Chemical Co. Ltd. در ژاپن ، یک آنالوگ پیرازین اصلاح شده است که در ابتدا برای موارد درمانی در موارد مقاوم به آنفلوانزا تأیید شد. آنتی ویروس آنزیم های RNA وابسته به RNA)RdRp) را هدف قرار می دهد ، که برای رونویسی و تکثیر ژنوم ویروسی ضروری هستند.

نه تنها آویگان باعث تکثیر آنفولانزای A و B نمی شود بلکه این دارو نوید درمانی آنفولانزای مرغی را نشان داده است و ممکن است گزینه ای جایگزین برای انواع آنفلوانزا باشد که در برابر مهار کننده های نورآمینیداز مقاوم هستند. فاویپیراویر برای درمان پاتوژن های تهدید کننده زندگی مانند ویروس ابولا ، ویروس لاسا و اکنون COVID-19 مورد بررسی قرار گرفته است.

آشنایی با داروی آویگان

عوارض جانبی :

براساس مطالعات سمیت تک دوز ، مقدار کشندگی فاویپیراویر خوراکی و داخل وریدی در موش ها> 2000 میلی گرم بر کیلوگرم تخمین زده می شود ، در حالی که دوز کشنده در سگ ها و میمون ها> 1000 میلی گرم در کیلوگرم است.

عوارض مصرف بیش از حد دوز داروی فاویپیراویر: کاهش وزن بدن ، استفراغ و کاهش فعالیت حرکتی بدن است.

در مطالعات تکرار دوز سمیت در سگ ، موش و میمون ، یافته های قابل توجه پس از تجویز فاویپیراویر خوراکی شامل موارد زیر است:

اثرات سوء بر بافت های خون ساز مانند کاهش تولید گلبول های قرمز (RBC) و افزایش پارامترهای عملکرد کبد مانند آسپارتات آمینوترانسفراز ( AST) ، فسفاتاز قلیایی (ALP) ، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و بیلی روبین کل ، و افزایش خلاء در سلولهای کبدی است.

فاویپیراویر به عنوان تراتوژن شناخته می شود. بنابراین ، در صورت تأیید یا مشکوک بودن به حاملگی ، از مصرف فاویپیراویر خودداری شود.

اطلاعات سمی مربوط به فاویپیراویر در انسان به راحتی در دسترس نیست.

انواع مختلف دستگاه ونتیلاتور :

دستگاه ونتیلاتور برای اولین بار در سال 1929 مورد استفاده قرار گرفت. دو نوع تهویه مکانیکی وجود دارد :

تهویه فشار مثبت : هوا را به ریه ها فشار می دهد.

تهویه فشار منفی : با بزرگ شدن و انقباض قفسه سینه هوا را به داخل ریه ها می کشد.

ونتیلاتور فشار منفی :

ونتیلاتورهای اولیه هواکشهای فشار منفی بودند. تهویه فشار منفی اکنون بسیار کم است.

ریه آهن : اولین ونتیلاتور مکانیکی ، سیلندر فلزی است که بیمار را به طور کامل تا گردن می پوشاند.

قفسه سینه قفسه سینه : یک پوسته کوچک که می تواند در قفسه سینه بیمار بچسبد باعث ایجاد فشار منفی می شود.

ونتیلاتور فشار مثبت :

در اوایل دهه 1950 برای درمان بیماران فلج اطفال مبتلا به فلج تنفسی ، ونتیلاتورهای فشار مثبت ایجاد شدند . این ونتیلاتورها از طریق لوله ، هوا را به داخل ریه های بیمار می کشند. آنها ممکن است تهاجمی یا غیر تهاجمی باشند.

انواع ونتیلاتورهای فشار مثبت :

ونتیلاتورهای فشار ثابت

ونتیلاتورهای حجم ثابت

ونتیلاتورها ی زمان ثابت

ونتیلاتورهای فرکانس بالا

ریه‌ها هوا رساند. فارست برد آمریکایی نخستین دستگاه تنفس مصنوعی مدرن بنام Bird Mark 7 را در دوران جنگ جهانی دوم ابداع کرد. در ایران کاربرد ونتیلاتور پیشینه‌ای بیش از ۵۰سال دارد. از نخستین دستگاه‌ها دستگاهی بود که ساخت شرکت بِنِت است. امروزه پیشرفته‌ترین مدل این سازو کارها در بیمارستان‌های ایران به کار می‌رود .

ونتیلاتور چیست و چگونه کار می کند؟

ونتیلاتور مکانیکی دستگاهی است که برای پشتیبانی از بیماران دارای شرایط شدید تنفسی که بر ریه ها اثر می گذارد ، از جمله ذات الریه استفاده می شود.

قبل از اینکه بیمار روی ونتیلاتور قرار گیرد ، غالباً متخصصان بیهوشی روشی به نام لوله گذاری انجام می دهند. بعد از آرام شدن بیمار و شل شدن عضلات ، لوله ای از طریق دهان و داخل قسمت بادی قرار می گیرد.

سپس لوله تنفس به ونتیلاتور متصل می شود و کادر پزشکی می توانند میزان فشار هوا و اکسیژن را به ریه ها تنظیم کرده و ترکیب اکسیژن را تنظیم کنند.

چه موقع بیمار روی ونتیلاتور می رود؟

قبل از تصمیم گیری برای قرار دادن بیمار بر روی دستگاه ونتیلاتور ، پزشکان به دنبال علائم "نارسایی تنفسی" هستند.

- میزان تنفس افزایش می یابد ، آنها پریشان به نظر می رسند ، CO2 در خون بالا می رود.

- سرعت تنفس طبیعی در حدود 15 تنفس در دقیقه است ، اگر این سرعت در هر دقیقه به 28 بار برسد ، این یک سیگنال است که ممکن است دستگاه ونتیلاتور لازم داشته باشد.